Een indrukwekkende wandeling door het Troödosgebergte

Wandelen is een van mijn favorieten dingen om te doen als ik op reis ben. Eén met de natuur zijn, af en toe een briesje wind door je haren en genieten van de warme zon op je huid. Als ik wandel, voel ik mij een vrij mens. Voetje voor voetje loop ik over een smal zandpad. Wanneer ik mijn hoofd even omdraai en stil blijf staan, zie ik niets dan natuur. Groene bergen en in de verte een donkerblauw meer. Indrukwekkend! Vandaag wandel ik samen met gids Dimitri door het Troödosgebergte in het binnenland van Cyprus.

Wandelen op Cyprus

Dimitri en ik zijn een half uur geleden vertrokken. De tocht die we vandaag afleggen heet de Kalidonia Route en leidt ons naar de Caledonische watervallen, die met 12 meter hoogte de grootsten van Cyprus zijn. Ik kan niet wachten om dit natuurfenomeen te zien en stap stevig achter hem aan. “Hoe lang lopen we hier eigenlijk over?” vraag ik Dimitri. “Een kleine twee uur, maar maak je geen zorgen Eliza. Het pad is op de meeste plekken goed begaanbaar. En vergeet vooral niet te genieten, he. Nu bijvoorbeeld.” Ik kijk op. In de verte zie ik een groot blauw meer opdoemen. Dimitri straalt, ik  zie de trots in zijn ogen. Dit is zijn gebied, zijn Cyprus.

Fijne gesprekken

Terwijl we verder stappen vertelt Dimitri over zijn leven in Cyprus, dat zich grotendeels in de bergen afspeelt. “Toen ik vier jaar was, verhuisden mijn ouders naar een huisje middenin de natuur. Ik weet niet beter dan dat ik leef in bossen, over de heuvels ren en met mijn broer wedstrijdjes deed wie de meeste vogels bij naam wist te noemen. Ik won trouwens niet vaak, hij wist er zoveel van” lacht Dimitri. “Totdat ik de opleiding tot berggids besloot te volgen. Ineens wist ik in korte tijd meer dan mijn broer. Dat voelde toch wel cool hoor!” Ik lach en wijs alsof ik hem overhoor. “Wat vliegt daar Dimitri?” Hij kijkt omhoog. “Dat is de Grauwe Kiekendief. Prachtig is hij he!”

Een fantastisch uitzicht

Na een paar kilometer stopt Dimitri met wandelen. “Nu gaan we het zien Eliza.” Ik weet waar hij op doelt. Een paar stappen verder hoor ik het gekletter al en wanneer ik de hoek omdraai, doemen ze op: de Caledonische watervallen. Het water valt als een razende op de rotsen. Ik kijk mijn ogen uit. Wat kan de natuur toch overweldigend zijn. Na een half uur van verwondering en een eetpauze besluiten Dimitri en ik verder te lopen. We overbruggen smalle riviertjes. Onze tocht eindigt na twee uur wandelen in het bergdorp Pano Platres. Even lijkt het of ik het oudste dorpje ooit zie. De huisjes lijken al jaren niet te zijn aangeraakt, maar dat heeft hier wel zijn charme. Het dorpspleintje van Pano Platres ligt er uitnodigend bij. Dimitri en ik strijken neer op een terrasje. “Het was écht prachtig” verzucht ik. “Bedankt voor deze bijzondere dag, Dimitri!”

Heb je ook zin gekregen om wandelingen te gaan maken op Cyprus?

Bekijk mijn adresjes op Cyprus.

Tip van Eliza!

Wil je vaker leuke reisverhalen en bijzondere tips van mij ontvangen? Schrijf je dan in voor mijn nieuwsbrief.