Mijn culinaire belevenissen op Malta

Samen met mijn Maltese vriendin Maya struin ik op een zaterdagmiddag in mei door de straten van Malta. Ze heeft een goed idee, vertelde ze me vanmorgen aan het ontbijt. “Ik laat je vanmiddag en vanavond kennismaken met de traditionele festas van Malta, Eliza!” Onderweg naar het stadscentrum van het pittoreske dorpje Mqabba vertelt Maya me dat deze zogenoemde dorpsfestas feesten zijn die hun oorsprong vinden in de historie van het land. Vol verwachting kijk ik om me heen terwijl straten steeds drukker lijken te worden.

“Elk dorp aanbidt tijdens de feesten tenminste één beschermheilige. Al het andere dat bij de festas komt kijken, moet je met eigen ogen zien. Heb je al een beetje trek?” Ik kijk haar verwonderd aan. “Trek? Hoezo dat?” Ze glimlacht. “De festas van Malta zijn niet zomaar feestjes. Naast de geloofstradities staat ook lokaal eten centraal.”

Terwijl we door de smalle straatjes slenteren, krijg ik steeds meer eetkraampjes in mijn vizier. Ik begin te begrijpen wat Maya bedoelt met de vraag of ik honger heb. Bij het eerste kraampje draai ik mijn hoofd en kijk geïnteresseerd naar wat er voor me ligt. “Op Malta hebben we veel eigen gerechten. Neem dit”, Maya wijst naar een cake. “In deze cake zitten dadels. Wij noemen het mqaret.” Ik neem een stukje cake aan van de Maltese bakker die voor ons staat. Een zoete cake met hartige smaak is wat ik proef. Bijzonder lekker! Maya en ik bedanken de vrolijke man. “Eigenlijk is iedereen altijd blij op deze dag” bevestigt Maya.

We struinen door de straten die versierd zijn met ballonnen, slingers en Maltese vlaggen. Ik hoor bandjes en fanfares om me heen. Maya vraagt me wat ik drinken wil en doet me een suggestie. “Op Malta drinken we vaak Kinnie. Wat Coca-Cola is voor de Verenigde Staten, is Kinnie voor Malta. Het recept ervan is geheim, dat houdt het product spannend. En de smaak ervan is uniek! Men zegt dat er naast bittere sinaasappelen ook ginseng en rabarber in zit, maar niemand kan dit bevestigen.” Ik luister aandachtig naar Maya terwijl ze een Kinnie voor me bestelt. “Hier, proef maar Eliza!” Het eerste wat ik proef is een bittere smaak. Het lijkt niet op de frisdranken die ik Nederland te koop zijn, dat maakt het juist wel leuk. Enkele seconden later proef ik ook de sinaasappelen. Lekker!

Wanneer het begint te schemeren wordt Maya nog enthousiaster dan ze al was. “Hier, we bestellen nog een typisch Maltees gerecht: Soppa Tal-Armla. Deze soep wordt vaak als hoofdgerecht gegeten omdat hij nogal vullend is” legt Maya uit. “Hij zit vol met groenten en een rondje Gbejniet, een kaasje gemaakt van schapenmelk.” Ik proef wederom een bijzondere smaak, maar heel lang stilstaan bij dat idee lukt niet. “Kom, we lopen verder Eliza. Er start zo een vuurwerkshow.” Even dacht ik dat deze dag al nauwelijks meer beter kon. De zon scheen, het dorpje Mqabba ligt er prachtig bij, het lokale eten smaakte nagenoeg perfect… Maar beter wordt het. De festa van Mqabba wordt zoals elke festa op Malta afgesloten met een heuse vuurwerkshow. Maya en ik proosten met een lokaal biertje: Cisk. Ik zou bijna verwachten dat er ooit iets moest tegenvallen op deze dag, maar ook dit biertje bevalt me goed…